“Oud mijnpaard”
Bij “oud mijnpaard” van Constantin Meunier. Versie volwassenen
zie mij klein en kreupel staan
staar naar mijn versteende ogen
dring binnen in mijn droeve kop
aai me maar vergis je niet
de as van de kompanen brandt nog in mijn vacht
in mijn ontvleesde schouder lees je al hun namen
ik ben geen urne maar een sprekend graf
het smeult onder mijn manen
vergis je niet ik trek je gekooid door de schacht
schuif het zwart voor je ogen
jij delft het erts van vaders, zonen
ik ben het die jou ment
Uit In de maat van de zee, Uitgeverij P, maart 2020 – Tweede gewijzigde druk.
Noot: geschreven door Lieve Desmet in opdracht van Museum M voor de tentoonstelling “Rodin, Meunier & Minne 2020” (versie volwassenen)